| مجیدو بارسا و تیم ملی دارآباد (جلد دوم شیرهای کابل) |

نویسنده با طرح داستانی از دل یک روستایی در سیرجان، و توجه به زمینه های فرهنگی و عناصر بومی بر هویت ملی تاکید داشته و سعی دارد بخشی از فرهنگ جمعی ما را زنده نگه دارد. در بخشی هایی از داستان نیز شاهد عدم مصاحبه بی‌بی نسا با رسانه های بیگانه ای مانند بی‌بی‌سی هستیم که حکایت از عرق ملی او نسبت به کشور خود دارد.نویسنده علاوه بر هویت ملی، در قسمت های از داستان به هویت دینی نیز توجه داشته است. مثلا پدر مجیدو بارسا بعد از موفقیت پسرش، دو رکعت نماز شکر می‌خواند و یا به امامزاده می‌رود.افشارزاده در روایت داستان به مسائل روز مانند عدم حضور بانوان در ورزشگاه، شبکه های اجتماعی و تاثیر آن‌ها در جامعه، مشکلات روستاها و مناطق محروم و… نیز توجه داشته و به نوعی میتوان کتاب او را داستانی با درون مایه اجتماعی تلقی کرد.اما نکته اصلی در این کتاب آشنایی مخاطب با کشور افغانستان و مردم آن است. نویسنده در سفر بچه ها به افغانستان از مهمان نوازی، آداب و رسوم، وضعیت جنگ زده، مشکلات مهاجران و… این کشور سخن گفته و با مهارت موجب تغییر نوع نگاه مخاطب به کشور افغانستان و مردم آن می‌شود. از نکات مثبت دیگر کتاب میتوان به تاکید بر تلاش و پشتکار و کار گروهی اشاره کرد. بچه های تیم ملی دارآباد با حمایت های بی‌دریغ بی‌بی نسا، در مقابل شکست ها ناامید نشده و سعی دارند با تلاش و کارگروهی و همکاری به قهرمانی برسند.