نام ارزیاب | راضیه بابایی |
---|---|
تاریخ ارزیابی | 9دی سال 1402 |
شناسنامه کتاب
نوع کتاب | داستان کوتاه |
---|---|
نویسنده | مظفر سالاری |
گروه سنی | +12 |
انتشارات | انتشارات کتابستان معرفت |
قطع کتاب | 19 * 13 سانتی متر |
تعداد صفحات | 176 |
شماره و سال آخرین چاپ | دوم-1401 |
موضوع کتاب | سبک زندگی, خانواده, اخلاقی |
بهره های تربیتی | خودباوری, مسئولیت پذیری, هویت خانوادگی, معرفی الگوی مثبت, اخلاقی |
امتیاز کتاب | 5 |
توضیحات اجمالی
کتاب قصه های من و ننه آغا جلد دوم از مجموعه داستان های پسری به نام امیر است . در این داستان ها حضور ننه آغا ( مادربزرگ پدری) در داستان ها محوریت دارد. او پیرزنی مهربان و فهیم است و امیر آنچه از تجربه زندگی مادربزرگ آموخته، به کار می گیرد و خود را از بحرانها نجات می دهد یا اینکه درسی یاد می گیرد. توجه به دیگران و حفظ موازین اخلاقی، کمک به دوستان و فامیل در مشکلات، درک شرایط خانواده و مدرسه از موضوعاتی است که در این داستان ها مطرح می شود.
نکات مثبت و منفی
این کتاب مجموعه ای از داستان های مربوط به اقلیم و بوم خاصی از ایران است. در حیطه نوجوانان کمبود این داستانها شدیدتر است و نوجوانان به سمت جهان شهری سوق داده شده اند به طوری که شاید به درستی آداب و رسوم و لهجه ی خاص شهر خود را نشناسند و خوراک فرهنگی خود را از غرب و شرق کسب کنند. این بزرگترین نقطه قوت کتاب است.از سوی دیگر رفتار ننه آغا ، روشنفکری مذهبی ایرانیان را نشان می دهد . نوعی سلوک خاص انسانی و اخلاقی که بر پایه مهر و محبت در روابط با دیگران بنا شده است. مادر بزرگ حواسش به رعایت حقوق دیگران است.از طرفی منصفانه قضاوت می کند و پشتیبان و تکیه گاه خوبی برای درد و دل های نوجوان است.استفاده از لهجه کار را بسیار شیرین کرده است.به همین علت کتاب مناسب بلند خوانی است تا حق مطلب لهجه شیرین یزدی ادا شود.
بزرگترین ایراد کتاب مربوط به فاصله نسل امروز با گذشته و خاطرات راوی کتاب است. نوجوان امروز متاسفانه تجربه مسئولیت پذیری جدی در خانواده را ندارد ، مجبور نیست کار کند و برای سرگرم کردن خود راه و روش دیگری دارد. از این جهت ممکن است همذات پنداری و همدلی ویژه ای با وقایع کتاب نداشته باشد و به نوعی کتاب را بخواند تا تمام شود و این اتفاق اثر پذیری او را از کتاب محدود می کند. علاوه بر نکته ی بالا ممکن است فضاسازی های داستانی مربوط به مکان کمی خسته کننده باشد.
قوت ادبی
استفاده از لهجه یزدی ، همچنینی توجه به حواس پنج گانه در بیان خاطرات از نقاط مثبت داستان است.